Në javën e tretë të janarit, qeveria e qendrës së majtë të kryeministrit Edi Rama nisi zbatimin e nismës së Këshillimit Kombëtar, e cila synon të mbledhë opinionin e qytetarëve mbi politika të ndryshme publike.

Megjithatë, kjo nismë nuk do të përfshijë kontratat koncesionare dhe ato të Partneritetit Publik Privat, pasi sipas kryeministrit Rama, shqiptarët paguajnë vetëm për koncesionet e trashëguara nga qeveria paraardhëse dhe jo ato të firmosura nga lideri socialist.

“Ky është ndryshimi pse shqiptarët bëjnë ‘check-up’ pa paguar, i bëjnë analizat në një sistem modern laboratorësh falas, por i ka marrë përsipër shteti të paguajnë e partneriteti privat,” tha Rama gjatë konferencës për shtyp të fundvitit.

“Shqiptarët bëjnë dializë sot në kushte ultramoderne, ndërkohë që dje e bënin me lekë dhe me turne në ferrin e një klinike në Tiranë, që medemek ishte publike,” shtoi ai.

Katër kontratat koncesionare të dhëna nga qeveria aktuale në sektorin shëndetësor – kontrolli shëndetësor bazë, hemodializa, laboratorët dhe sterilizimi i instrumenteve kirurgjikale, janë me mbështetje buxhetore, pavarësisht se kryeministri shpesh deklaron se ato janë ‘falas’ për taksapaguesit.

Pagesat që shkojnë nga buxhetit i shtetit drejt kompanive koncesionare në këtë sektor kapin dhjetëra milionë euro çdo vit dhe të dhënat e mbledhura nëpërmjet ligjit për të drejtën e informimit, tregojnë se ato kanë nuk kanë shënuar rrudhje të mëdha gjatë pandemisë së COVID-19.

Ndërsa këto pagesa kapin një përqindje të konsiderueshme të buxhetit për Shëndetësinë, auditet e Kontrollit të Lartë të Shtetit zbulojnë se një pjesë e pagesave shkojnë për shërbime që pacientët shqiptarë nuk i marrin nga kompanitë koncesionare.

Të dhënat e siguruara nga BIRN tregojnë se pagesat për shërbimet e pakryera – të cilat në vitet e fundit kapin vlera në miliona euro, kanë vazhduar edhe gjatë vitit 2020, kur kurba e pandemisë së koronavirusit të ri arriti kulmin në Shqipëri.

Fondi i Sigurimit të Detyrueshëm të Kujdesit Shëndetësor, FSDKSH, ia transferoi përgjegjësinë e pagesave për shërbimeve të pakryera, kontratave koncesionare.

“Pagesa për kompanitë koncesionare realizohet sipas përcaktimeve në kontratat koncesionare,” tha FSDKSH.

I pyetur nëse i kishte kërkuar Ministrisë së Shëndetësisë që të kryente përmirësime në kontrata, Fondi u përgjigj se rekomandimet e auditimit ia kishte njoftuar ‘të gjitha strukturave përgjegjëse”.

Ministria e Shëndetësisë dhe Ministria e Financave nuk iu përgjigjën kërkesave për koment mbi pagesat e shërbimeve të pakryera deri në publikimin e këtij shkrimi.

Pagesa për shërbime të pakryera

Sipas raportit vjetor të Kontrollit të Lartë të Shtetit mbi zbatimin e buxhetit, gjatë vitit 2020 qeveria shqiptare kishte aktive 10 kontrata koncesionare/PPP me mbështetje buxhetore, ndaj të cilave janë bërë pagesa me vlerë 9.6 miliardë lekë, të barabarta me 2.26 % të totalit të të ardhurave faktike tatimore për vitin paraardhës.

Të dhënat e mbledhura nga BIRN nga Ministria e Shëndetësisë dhe Mbrojtjes Sociale, FSDKSH si dhe pagesat e Thesarit, tregojnë se gati 23% e pagesave për koncesionet kanë shkuar për tre PPP-të në sistemin shëndetësor, të cilat gjatë vitit 2020 kanë marrë 2.3 miliardë lekë.

Kjo shifër është e përafërt me fondin e emergjencës të miratuar nga qeveria shqiptare në mars 2020, në mbështetje të Ministrisë së Shëndetësisë dhe strukturave spitalore me vlerë 2.5 miliardë lekë, për të siguruar furnizimin me medikamente, aparatura dhe urgjenca të ndryshme, si dhe në mbështetje të stafeve mjekësore pas shpërthimit të pandemisë së COVID-19.

Gjatë dy viteve të pandemisë 2020-2021, kontratat PPP në sistemin shëndetësor kanë marrë në total 4.8 miliardë lekë [rreth 40 milionë euro] sipas FDSKSH-së.

Pavarësisht emergjencës së shkaktuar nga pandemia, Ministria e Shëndetësisë njoftoi se kontratat koncesionare të sterilizimit të instrumenteve kirurgjikalë dhe hemodializës do të vijonin funksionimin normalisht, ndërkohë që koncesioni për kontrollin shëndetësor bazë, i njohur si check-up u pezullua përkohësisht, duke aktivizuar klauzolën kontraktuale të ‘forcës madhore’.

“Shërbimi do të rikthehet pas përfundimit të pandemisë,” deklaroi ministrja e Shëndetësisë, Ogerta Manastirliu në mars 2020.

Por pavarësisht pezullimit të kontratës për shkak të situatës pandemike, në 4-mujorin e parë të 2020-ës, kompanisë koncesionare të kontrollit shëndetësor bazë, ‘3P Life Logistic’, iu transferuan 352 milionë lekë nga buxheti i shtetit, një shumë që sipas autoriteteve likujdonte kontrollet e kryera në dy muajt e fundit të 2019-ës.

Ndonëse pandemia ishte larg mbylljes dhe rastet e diagnostikuara me COVID-19 ishin në rritje, në shtator 2020, Ministria e Shëndetësisë vendosi të riaktivizonte koncesionin e check-up.

Edhe pse shërbimi u ofrua për pak ditë, ai nxorri në pah sipas KLSH-së, problematikën e pagesës për shërbime të pakryera ndaj kompanisë koncesionare.

Sipas auditimit mbi zbatimin e buxhetit për shërbimin e ofruar në muajin shtator, koncesionarit i janë paguar 2.1 milionë lekë për rastet e kontrolleve të kryera, ndërkohë që gati dyfish më shumë janë paguar për shërbime të pakryera.

“Në total nga këto pagesa evidentohen 2127 raste në shumën 3.9 milionë lekë, të cilat janë paguar për shërbim të pakryer,” shkruhet në raportin e KLSH-së.

Pagesa për kontrollet e pakryera e evidentuar nga KLSH për periudhën shtator 2020 për koncesionion e ‘chech-up’-it është vetëm maja e ajsbergut. Sipas KLSH-së, pagesat e FSDKSH-së për punë të pakryer nga viti 2015 deri në vitin 2019 ndaj kompanisë ‘3P Life Logistic’ kapin vlerën 930 milionë lekë (7.6 milionë euro).

Ngjashëm me koncesionin e ‘check-up’, pagesa për shërbime të paofruara konstatohen edhe për koncesionin e hemodializës. Sipas KLSH-së, gjatë vitit 2020 numërohen 3654 seanca dialize të parealizuara, për të cilat kompania ‘DiaVita’ është paguar nga fondet publike.

“Për vitin 2020, konstatohet se është arritur dhe tejkaluar projeksioni në dy rajone dhe nuk është arritur projeksioni për rajonet Shkodër, Vlorë dhe Korçë, ku faturimi është kryer për vlerat e projektuara dhe jo për nivelin faktik të shërbimit nën projeksion,” shkruhet në raportin e KLSH-së.

“Në total, efekti i financimit të shërbimit të pakryer që në implementimin e kësaj kontratë koncesionare në vitin 2016 e deri në fund të vitit 2020 vlerësohet në shumën 352 milionë lekë,” shtohet më tej në dokument.

Një auditim i brendshëm i kryer nga vetë Fondi i Sigurimit të Detyrueshëm të Kujdesit Shëndetësor për periudhën Janar-Gusht 2020, ka arritur të njëjtin përfundim me KLSH-në, përsa i përket pagesave për punë të pakryera ndaj kompanisë Dia Vita.

“Mungesa e përmirësimit të kushteve të kontratës ka bërë që Fondi t’i paguajë koncesionarit DiaVita, vetëm për periudhën Janar-Gusht 2020, një vlerë prej 32,6 milionë lekë për seancat e parealizuara sipas projeksionit,” shkruhet në raportin e auditit të FSDKSH-së.

Kompanitë koncesionare “3P Life Logistic’ dhe DiaVita nuk iu përgjigjën kërkesave për koment mbi gjetjet e Kontrollit të Lartë të Shtetit për pagesat e shërbimeve të pakryera deri në publikimin e këtij shkrimi.

Audititi i FSDKSH-së konstaton gjithashtu probleme edhe për kontratën koncesionare të sterilizimit të instrumeve kirurugjikale – pagesat ndaj të cilit bëhen mbi bazën e ndërhyrjeve dhe instrumenteve kirurgjikalë të përdorura, në të paktën tre spitale.

Ekspertët e financave publike theksojnë se mungesa e kontrollit të kontratave koncesionare nga autoritetet publike lë hapësirë për abuzime.

“Mungesa e kontrollit nga ana e spitaleve është lënë enkas për të krijuar hapësira abuzimi, sepse koncesionari ka gjithë hapësirën e nevojshme për të deformuar kërkesën për shërbimin që ai ofron në interesin e vet, duke rritur përfitimet e veta dhe kostot për shtetin,” tha ekonomisti Pano Soko.

Edhe implementimi i kontratës koncesionare për shërbimin laboratorik në një periudhë emergjence shëndetësore të krijuar nga COVID-19, ka sjellë kosto shtesë për taksapaguesit.

Sipas KLSH-së, gjatë transferimit të laboratorëve të QSUNT-së tek kompania koncesionare kanë mbetur miliona lekë materiale mjekësore të papërdorura në farmacinë qëndrore.

“Nga auditimi është konstatuar menaxhim jo efektiv i fondeve buxhetore në vlerën totale prej 23.2  milionë lekë, vlerë e stokut të materialeve laboratorike gjendje në Farmacinë Qendrore të QSUNT të  papërdorura dhe të pashpërndara, i krijuar si rrjedhojë e zbatimit të marrëveshjes koncesionare për shërbimin laboratorik në këtë institucion,” shkruhet në raportin e KLSH-së.

Drejtuesi i Qendrës për Kërkime Ekonomike, Zef Preçi shprehet i shqetësuar nga mosveprimi i institucioneve ndaj problematikave që ngrihen nga audituesit e KLSH-së, për sa i përket zbatimit të kontratave koncesionare.

“Heshtja e institucioneve qendrore, heshtja e Avokatit të Shtetit posaçërisht për rekomandimet e KLSH-së mbi cenimin e interesave publike, mbi përdorimin e fondeve publike, duke përfshirë edhe problemet serioze me menaxhimin e pajisjeve mjekësore që marrin përfitime kolosale nga buxheti është një tregues që interesat korruptive shkojnë më lart,” theksoi ai.

Forcë madhore gjatë pandemisë

Që nga regjistrimi i dy rasteve të para në mars 2020, në Shqipëri janë infektuar me COVID-19 më shumë se 244 mijë pacientë, nga të cilët 3992 kanë humbur jetën si pasojë e sëmundjes ose komplikacioneve shëndetësore të shkaktuara prej saj.

Sipas ekspertëve të ekonomisë, kjo situatë e paprecedentë pandemike e shkaktuar nga koronavirusi i ri, është arsye e mjaftueshme për pezullimin e përkohshëm ose rinegocimin e zbatimit të kontratave koncesionare në sektorin e shëndetësisë.

“Kuptohet që përgjithësisht kontratat kanë parashikime për Forcën Madhore, sikurse është edhe pandemia, që mundësojnë pezullimin e përkohshëm ose të përhershëm të pagesave për këto kontrata”, shpjegoi Zef Preçi.

“Kjo do të thotë se nëse do të kishte vullnet politik, qeveria ka pasur dhe ka të gjithë hapësirën e nevojshme për të mbrojtur interesin publik dhe për t’i dhënë palëve pozita të barabarta,” shtoi ai.

Në të njëjtën linjë është edhe eksperti i ekonomisë, Pano Soko, i cili thekson se autoriteteve i ka munguar vullneti politik për të ndërhyrë tek kompanitë koncesionare.

“Qeveria ka pasur në dorë aktivizimin e klauzolës së Forcës Madhore në fakt dhe pezullimin e pagesave, pasi situata e pandemisë deformoi aktivitetin ekonomik dhe social në mënyrë substanciale,” tha ai.

“Fakti që nuk e bëri, tregon që nuk ka pasur dëshirë për t’i pezulluar pagesat nga ana e vetë qeverisë,” shtoi Soko.

Sipas Zef Preçit, problemet e evidentuara nga audituesit për PPP-të në sistemin shëndetësor theksojnë nevojën që këto kontrata të rinegociohen.

“Këto kontrata kanë nevojë për rishikim, qoftë nga ana e respektimit të paritetit mes palëve, qoftë nga pikëpamja e pronësisë, qoftë nga pikëpamja e indikatorëve të performancës,” tha Preçi.

“Kjo epidemi e rrënimit të bilanceve publike, jo sot por edhe për 10 apo 15 vitet e ardhshme duhet të ndalojë,” përfundoi ai.

Prej vitesh në Tiranë, klinika “Keit” e kirurgut plastik Skerdilajd Faria kryen ndërhyrje dhe trajtime estetike të llojeve të ndryshme, mes të cilave zmadhim të gjoksit, depilime me lazer apo botox për rrudhat.

Por verën e kaluar, klinika estetike e zgjeroi biznesin drejt shërbimit më të kërkuar të momentit – ajo ofron gjithashtu teste të shpejta dhe tamponë për koronavirusin e ri SARS- CoV -2.

Më 9 korrik 2021, kompania “Sombrero” e njohur me emrin tregtar klinika “Keit” u certifikua nga Ministria e Shëndetësisë për të kryer testimet RT- PCR për COVID-19 për qëllime administrative.

Ajo hapi më pas disa qendra testimi pranë pikave të kalimit kufitar dhe gjatë tre muajve të fundit, që përkojnë me valën e re të shkaktuar nga varianti “Omicron”, raporton mbi 10 mijë testime të kryera në të gjithë vendin.

Klinika estetike zotëron vetëm njërin nga 20 laboratorët privatë në Shqipëri, që në kushtet e emergjencës së shkaktuar nga COVID-19, gjetën një derë të pasme për të operuar në tregun fitimprurës të testimeve dhe shërbimeve shëndetësore për mijëra qytetarë shqiptarë që u infektuan nga koronavirusi i ri.

Por të dhënat e siguruara përmes kërkesave për të drejtë informimi dhe intervistave me ekspertë tregojnë se liberalizimi i testimeve drejt tregut shëndetësor privat nuk u shoqërua me kritere për të garantuar cilësinë.

Nga korriku 2020 deri në janar 2022, Ministria e Shëndetësisë u njohu 20 laboratorëve privatë të drejtën e kryerjes së testeve të shpejta dhe tamponëve për COVID-19 për qëllime administrative. [Kliko për listën e laboratorëve privatë]

Por sipas Drejtorisë së Përgjithshme të Akreditimit, vetëm dy nga 20 laboratorët privatë janë të akredituar.

Akreditimi i laboratorëve mjekësorë është një proces vullnetar në Shqipëri, por shmangia e këtij mekanizmi nga procedurat e licensimit ngre sipas ekspertëve të shëndetit publik, pikëpyetje të forta për cilësinë e mijëra testeve të kryera gjatë pandemisë.

“Mungesa e akreditimit të laboratorëve është një problem serioz dhe vendos në diskutim cilësinë dhe besueshmërinë e rezultateve që japin këta laboratorë,” tha Erion Dasho, një ekspert i shëndetit publik që e ka ndërtuar karrierën në Gjermani.

Njësoj edhe Silva Bino, shefe e Departamentit të Epidemiologjisë në Institutin e Shëndetit Publik, mendon se akreditimi është i domosdoshëm.

“Unë mendoj se përpara se një laboratori t’i jepet një leje e tillë, i duhet bërë një ‘Quality Insurance” nga ISHP apo nga Drejtoria e Akreditimit. Pasi këto dy institucione ia njohin këtë të drejtë, ministria e licencon,” tha Bino.

“Ne këtë procedurë e kemi bërë më pas, por nuk e kemi bërë me të gjitha. Nuk po them që të gjithë janë të shkëlqyer, por 90% po,” shtoi ajo.

Ministria e Shëndetësisë tha në përgjigje të një kërkese për koment se testimet e COVID-19 bëhen vetëm prej subjekteve jopublikë të licensuar, të cilët kishin një licensë aktive për ushtrimin e veprimtarisë “shërbime laboratorike”.

Ministria pretendoi gjithashtu se kishte vendosur kushte shtesë për të garantuar cilësinë, por nuk i specifikoi ato, ndërsa mohoi që të kishte anashkaluar Drejtorinë e Përgjithshme të Akreditimit.

Klinika “Keit” vuri në dispozicion numrin total të testeve të shpejta dhe tamponëve të kryer, por nuk i dha përgjigje pyetjeve nëse laboratori i saj ishte i akredituar.

Biznesi fitimprurës i pandemisë

Prej fillimit të pandemisë gati dy vjet më parë, Shqipëria raporton zyrtarisht mbi 258 mijë qytetarë të infektuar dhe 3346 humbje jete si pasojë e koronavirusit të ri Sars –Cov -2.

Instituti i Shëndetit Publik raporton gjithashtu mbi 1.6 milionë testime të kryera në total, por nuk qartëson se sa prej këtyre testimeve janë kryer nga laboratorët privatë.

Ligji i vitit 2016 për “Parandalimin e sëmundjeve epidemike” e detyron qeverinë shqiptare që të mbulojë financiarisht diagnostikimin dhe kurimin e çdo pacienti që vuan nga sëmundjet epidemike.

Ndryshe nga parashikimet ligjore, emergjenca shëndetësore solli një mundësi të artë biznesi për tregun privat të laboratorëve dhe spitaleve në Shqipëri, të cilat i shumëfishuan pacientët dhe fitimet e tyre gjatë periudhës së pandemisë.

Në një analizë me të dhënat financiare të 11 kompanive private, BIRN përllogariti se shqiptarët shpenzuan të paktën 90 milionë euro për shërbime shëndetësore në sistemin privat gjatë vitit 2020.

Një pjesë e kësaj fature ka shkuar për testimet e COVID-19.

Gjatë vitit 2020, laboratorët e licensuar nga Ministria e Shëndetësisë aplikuan çmime uniforme nga 80-100 euro për kryerjen e një tamponi të COVID-19. Aktualisht, një tampon kushton 30 euro, ndërsa një test i shpejtë kushton 15 euro.

Mjeku epidemiolog, Ilir Alimehmeti thekson se laboratorët privatë aplikuan çmime të kripura për testimin e koronavirusit –disa herë më të larta se vendet e pasura të Bashkimit Europian.

“Kur ata e kanë 15 euro një test, do të thotë se realisht testi mund të bëjë 3 euro. Në Gjermani kushton 80 cent,” tha Alimehmeti.

“[Qytetarët] duhen mbëshetur sepse ne jemi vend i varfër,” shtoi ai.

Edhe Silva Bino nga Instituti i Shëndetit Publik pohon se lejimi i sistemit privat për një gamë të gjerë shërbimesh dhe ekzaminimesh për COVID-19 duhej të ishte shoqëruar me një paketë mbështetëse për popullatën.

“Në bazë të ligjit, qytetari nuk duhet të paguajë, këtë duhet ta rimbursonte shteti,” tha Bino.

“Në skemë duhet të ishin përfshirë edhe shtrimet në spitalet private, edhe testimet në laboratorët privatë  dhe duhet të ishin rimbursuar nga shteti në bazë të një çmimi tavan, ku sigurisht ata prapë kishin përfitim,” shtoi ajo.

Sipas Dashos, pandemia u kthye në një mundësi biznesi të artë biznesi për subjektet private.

“Laboratorët në Shqipëri kanë aplikuar gjatë pandemisë marzhe deri në 1000% kështu që ndoshta e kanë parë edhe si mundësi biznesi dhe kanë hyrë në treg,” tha Dasho.

Pikëpyetjet mbi testimet

Akreditimi është një mekanizëm që ndikon në rritjen e besueshmërisë dhe ndihmon autoritetet dhe shoqërinë që të gjykojnë nëse subjektet plotësojnë detyrat specifike. Në Shqipëri, ky proces kryhet nga Drejtoria e Përgjithshme e Akreditimit në përputhje me standardet ndërkombëtare të vendosura nga Organizata Ndërkombëtare e Standardizimit, ISO.

Në korrik 2021, Kontrolli i Lartë i Shtetit kritikoi Ministrinë e Shëndetësisë se kishte lejuar të operonin në tregun e diagnostikimit të COVID-19 laboratorë të paakredituar si dhe ngriti pikëpyetje mbi vërtetësinë e mijëra testimeve të kryera prej tyre gjatë periudhës së pandemisë.

“Përjashtimi i Drejtorisë së Përgjithshme të Akreditimit ka sjellë pasoja të mungesës së vërtetësisë së analizave, pasi nuk ka marrë pjesë në akreditimin e aparaturave laboratorike të përdorura për këtë qëllim,” thuhet në raportin e KLSh.

Pandemia e COVID-19 nxorri në pah mungesën e akreditimeve nga shumica e laboratorëve dhe spitaleve private të vendit.

Sipas Drejtorisë së Përgjithshme të Akreditimit, DPA dhe Qendrës Kombëtare të Cilësisë, Sigurisë dhe Akreditimit pranë Ministrisë së Shëndetësisë, QKCSA, subjektet e përfshira në testimet e COVID-19 janë përgjithësisht të paakredituara.

Mes listës prej 20 subjektesh, DPA tha se laboratorët e vetëm të akredituar ishin Genius Lab dhe Pegasus Med – ndërsa theksoi se edhe këta dy subjekte kanë të akredituar vetëm laboratorët qendrorë dhe jo pikat e tjera të testimit në Tiranë apo në rrethe.

Ndërsa QKCSA tha se nga tre spitalet e përfshira në skemë –Spitali Amerikan, ai Gjerman si dhe spitali “Salus”, vetëm ky i fundit është i akredituar.

DPA shtoi gjithashtu se mungesa e akreditimeve nuk i penalizon këta laboratorë.

“Nëse laboratorët mjeksorë nuk kanë certifikatë akreditimi, nuk ka penalizim pasi akreditimi për laboratorët mjekësore është vullnetar,” tha DPA.

Kita Sallabanda, një mjek neurokirurg që punon prej vitesh në Spanjë, e konsideron akreditimin një proces të domosdoshëm për laboratorët testues.

“Së paku në Spanjë, nëse nuk je i akredituar nuk guxon të hapësh derën e laboratorit. Akreditimi është a-ja e çdo gjëjë,” tha Sallabanda.

Për ta ilustruar, ai sjell kundërshtimin e fortë publik për shitjen e testeve të shpejta në rrjetin e hapur të farmacive.

“Vetë shoqatat e farmacistëve kundërshtuan që rapid testi të shitej në këto njësi, pasi ishin në diskutim rezultatet e tyre,” shtoi ai.

Ndryshe nga Sallabanda, mjeku epidemiolog, Ilir Alimehmeti theksoi se në kushtet e pandemisë, testimi i sa më shumë njerëzve ishte prioritet përtej burokracive.

“Këto janë çështje burokratike letrash, nëse letrat në Shqipëri do të kishin funksionuar ndonjëherë, atëherë po,” tha Alimehmeti.

“Nëse pranojmë që jemi në kushte emergjence, nuk mund të bllokojmë laboratorët. Unë them kjo le të shërbejë për nxjerrë mësimet,” shtoi ai.

Akreditimi është vetëm një nga hallkat e kontrollit të cilësisë së laboratorëve privatë në Shqipëri, ndërkohë që ky proces bëhej gjithashtu edhe nga laboratori i referencës në Qendrës Spitalore Universitare “Nënë Tereza”. Por prej prillit 2019, ky laborator është dhënë me koncesion.

Gazmend Koduzi, koordinator për shëndetësinë i Partisë Demokratike është gjithashtu kritik ndaj mungesës së kontrollit të cilësisë.

“Nëse nuk janë akredituar duhet të jetë laboratori i referencës që kontrollon analizat e këtyre laboratorëve nëse janë brenda standardeve apo jo. Laborator referencë në vendin tonë ka qenë ai i QSUT-së, por me dhënien me koncension të laboratorëve kjo kështjellë sigurie ka rënë,” tha Koduzi.

Bino nga Instituti i Shëndetit Publik thotë se laboratorët privatë e kanë kaluar testin e cilësisë dhe për këtë arsye, nuk i dërgojnë më për konfirmim testet pozitive.

“Një seri laboratorësh kanë saktësi, pasi ne e bëmë “akreditimin” e tyre dhe kjo ishte risia, këtë gjë do ta bëjmë sërish këtë vit. I japim sugjerime vazhdimisht dhe çfarë problemesh kanë, ne ua shkruajmë dhe i kontrollojmë,” shtoi Bino.

Përmes kërkesave për informacion, laboratorëve privatë iu kërkua numri i testimeve të kryera si dhe u pyetën në lidhje me cilësinë, por vetëm tre prej tyre kthyen përgjigje.

“Pegasus Med” tha se rezultatet e të gjitha testeve të kryera i raporton çdo 24 orë pranë Institutit të Shëndetit Publik, ndërsa klinika “Keit” dha numra të detajuar për testet e shpejta dhe tamponët e kryer prej nëntorit 2021.

Klinika Ortodokse e Ungjillizimit –laboratori i së cilit është njohur në dhjetor 2021 tha se nuk ka filluar ende të kryejë teste për COVID-19.  Klinika tha gjithashtu se nuk janë akredituar nga Drejtoria e Përgjithshme e Akreditimit, por kjo sipas tyre nuk e cenon cilësinë.

Panoramë e paqartë

Të dhënat zyrtare të raportuara nga Instituti i Shëndetit Publik dhe Ministria e Shëndetësisë tregojnë shifra të moderuara të infektimeve dhe vdekjeve të shkaktuara nga pandemia e COVID-19.

Por të dhënat zyrtare të Shqipërisë janë sfiduar nga institucionet ndërkombëtare si Komisioni Europian apo Fondi Monetar Ndërkombëtar, të cilat e rendisin vendin të parin në Europë dhe të tretin në botë për numrin e lartë të vdekjeve.

Alimehmeti e shpjegon kontrastin e të dhënave dhe panoramën e paqartë me faktin se sëmundja e shkaktuar nga SARS-CoV-2 ka qenë më së shumti informale dhe e padokumentuar. Sipas tij, numri i vogël i testimeve korrespondon me numrin e vogël të të infektuarve zyrtarisht, por jo me atë që është realiteti.

“Nëse i shohim shifrat, sot ne kemi rreth 230 mijë të infektuar, që do të thotë 8% e popullatës ose 1 ndër 12 shqiptarë. Duke parë situatën përreth, a mendoni se mund ta ketë kaluar vetëm një ndër 12 shqiptarë?,” pyet Alimehmeti.

Problemi sipas tij qëndron në faktin se shumica e laboratorëve privatë që u përfshinë në testimet e COVID-19 gjenden në Tiranë, ndërkohë që qytetet periferike dhe fshatrat janë lënë në harresë.

“Testimet do t’i shtrish atje ku është popullata dhe nuk mund ti lësh testimet vetëm në disa laboratorë private që janë në Tiranë. Pra çfarë do të bësh me qytetet e tjera, fshatrat?” kritikon ai.

Ndryshe nga Alimehmeti, Silva Bino nga Instituti i Shëndetit Publik mendon se pandemia e COVID-19 nxiti krijimin e një sistemi, ku të gjithë laboratorët privatë dhe publikë i raportojnë të dhënat e tyre, duke krijuar atë që mungonte: databazën e plotë të të dhënave.

“Në aspektin e punës na ka ndihmuar. Ne krijuam një partnership dhe për herë të parë, të gjithë laboratorët private raportojnë në një platformë elektronike që është pranë Institutit. E kishim përgatitur më parë, por u vu në punë gjatë pandemisë,” tha Bino.

Ajo shtoi gjithashtu që skemën e raportimit të COVID-19 dëshiron që ta fusë edhe te sëmundjet e tjera të transmetueshme, si HIV/AIDS apo hepatitet virale.

Por epidemiologu Alimehmeti është dyshues nëse skema e raportimit të COVID-19 mund të jetë një shembull për t’u ndjekur.

“Si do të gjenjejnë vendet e Ballkanit,” pyet Alimehmeti. “Duke mos bërë teste, duke mos i regjistruar njerëzit, duke mos i regjstruar vdekjet si vdekje COVID. Sa më i varfër shteti, aq më shumë të infektuar ka pasur, por aq më pak janë raportuar,” përfundoi ai.

Autor: Esmeralda Keta

Altini [emri i tij është ndryshuar], infermier në Qendrën Spitalore Universitare “Nënë Tereza” në Tiranë, e mban mend shumë mirë takimin e tij të parë me drejtorin e depos farmaceutike ku bën aktualisht një punë të dytë.

“Në takimin e parë që pata me drejtorin gjeneral të depos farmaceutike, folëm për kontaktet që unë kam në spital,” kujton ai.

“Duke qenë se kam dhjetë vite që punoj si infermier në reparte të ndryshme, ky fakti i pëlqeu, pasi sipas tij mjekët specialistë janë ata që përshkruajnë më tepër receta,” shtoi infermieri, që punon gjithashtu si agjent shitjesh.

Altini është pjesë e një rrjeti të gjerë agjentësh të punësuar nga depot farmaceutike, të cilët përdorin pagesat informale ndaj mjekëve dhe farmacistëve për të infleuncuar shitjen e suplementeve ushqimore – të cila janë shpesh më të shtrenjta se medikamentet dhe nuk kanë ndikim në shëndetin e pacientit.

“Prania e suplementeve në recetat mjekësore, ndonëse nuk është e rekomandueshme, është e pranishme në Shqipëri,” theksoi kryetarja e Urdhërit të Farmacistëve, Diana Toma.

“Është tjetër gjë kur vitaminat, mineralet, aminoacidet, proteinat, në doza terapeutike tërheqin vëmendjen e mjekut dhe shikohen si alternativë për të t’u përdorur për një diagnozë të caktuar, por në dozat që përgjithësisht përmbajnë shtesat ushqimore, e vlerësoj si abuzim praninë e tyre në recetat  mjekësore,” shtoi ajo.

Sipas Tomës, abuzimi me rekomandimin e suplementeve nga mjekët filloi në vitin 2014 dhe arriti pikun gjatë pandemisë së COVID-19, duke u kthyer në një linjat kryesore të të ardhurave për tregun farmaceutik.

Drejtuesi i Urdhrit të Mjekut nuk iu përgjigj një kërkese për intervistë mbi marrëdhënien informale të mjekëve me kompanitë farmaceutike.

Fryrja e tregut të suplementeve

Shtesat ushqimore [suplementet] janë burime të përqendruara të lëndëve ushqyese – minerale dhe vitamina ose substanca të tjera, me një efekt ushqyes ose fiziologjik që tregtohen në formë pilule. Ato nuk janë medikamente, si rrjedhojë importi dhe tregtia e tyre rregullohet nga Agjencia Kombëtare e Ushqimit.

Sipas të dhënave të bëra publike nga emisioni Top Story në televizionin Top-Channel, importi i suplementve u rrit nga 2.9 miliardë lekë në vitin 2015 në 4 miliardë lekë në vitin 2019. Por kostoja e importit është vetëm një fraksion i vlerës së shitjes së suplemente, duke e bërë vlerën e tregut të shtojcave ushqimore disa herë më të madh.

Sipas Altinit, infermierit të QSUNT-së dhe njëkohësisht agjent shitjesh, një pjesë e madhe e çmimit me pakicë të suplemeteve shkon për të paguar mjekët dhe farmacistët. Ai mori si shembull një flakon hekur, që një pacient e blen në farmaci për 1700 lekë. Nga kjo shumë 250 lekë i paguhen mjekut që ka lëshuar recetën, ndërsa farmacisti fiton 30% -35% të vlerës së shitjes.

“Në rast se ky produkt blihet nga pacienti, unë marr 29 lekë,  pra 2 përqind, ndërsa farmacisti nga 1700 lekë, përfiton 30-35%, pra afërsisht  510-595 lekë,” tha ai.

“Këto suplemente prodhohen me një kosto tepër të ulët, që do të thotë se efekti nuk është ai që reklamohet nga mjeku,” shtoi agjenti i shitjeve.

Ndryshe nga suplementet ushqimore, marzhi i fitimit për barnat nga farmacitë dhe depot farmaceutike është i rregulluar dhe përcaktohet me vendim të Këshillit të Ministrave.

Nga viti në vit, marzhi i tregtimit për barnat ka ardhur duke u tkurrur, fakt ky që sipas Diana Tomës, ka vënë në vështirësi ekzistenciale të gjithë zinxhirin farmaceutik – importues, shpërndarës me shumicë, shpërndarës me pakicë të barnave.

Shtesat ushqimore nuk kanë të përcaktuar marzhin e tregtimit të tyre dhe janë kthyer në burimin kryesor të të ardhurave të sektorit.

“Në qoftë se për barnat ekziston një VKM, pra është shteti që dikton çmimin e tregtimit të tij, për suplementin janë rregullat e tregtisë së lirë, të cilat përcaktojnë çmimin me të cilin ai do të tregtohet,” tha Toma.

“Në këtë situatë, si pasojë e vështirësisë në të mbijetuar, rrjedhojë kjo e përcaktimit të marzhit të tregtimit  të barnava pa asnjë studim paraprak nga qeveria, për pjesën dërrmuese të sistemit farmaceutik, tregtimi i suplementeve shihet si mekanizmi shpëtues”, shtoi ajo.

Sipas Tomës, importi i suplemeteve ka procedura gjithashtu shumë të thjeshta dhe pa hallka kontrolli siç ka tregtimi i barnave, i cili si fillim paraprihet nga regjistrimi i tyre.

“Tregtimi i suplementeve jo vetëm që po lulëzon, por fatkeqësisht është kthyer në patericë mbajtëse për sistemin farmaceutik,” theksoi ajo.

Zarfet për mjekët

Sipas mjekëve të intervistuar nga BIRN, marrëdhënia e deformuar financiare midis depove farmaceutike dhe mjekëve shkon pas në dekada.

Gazmend Koduzi, koordinator Kombëtar për Shëndetësinë në Partinë Demokratike i tha BIRN se kjo metodë është përdorur nga kompanitë farmaceutike për të zgjeruar tregun e shitjeve.

“Marrëdhënia midis kompanive farmaceutike dhe personelit mjekësor që lëshojnë receta ka fillesa të hershme, e cila është parë nga kompanitë si një mënyrë për të kapur tregun dhe rritur shitjet e tyre në vend,” shpjegoi ai.

Një mjek anestezist, i cili kërkoi të qëndrojë anonim pasi nuk do të ketë përplasje me kolegët e tij, i tha BIRN se kjo praktikë filloi pas viteve 2000.

“Në atë kohë, mjekëve nuk u jepej para, por u premtohej që do të shihnin botën,” tha anestezisti. “Duke qenë se liberalizimi i vizave nuk kishte ndodhur ende, mjekët tanë ishin të etur për të parë Europën,” shtoi ai.

Sipas doktorit anestezist, në atë kohë mjekëve u sigurohej nga kompanitë farmaceutike që të merrnin pjesë në konferenca mjekësore në shtete të ndryshme në BE-së.

“Kjo praktikë  vazhdoi deri në 2010, më pas shqiptarët fituan mundësinë e lëvizjes në BE pa burokraci ambasadash,” tha ai, ndërsa shtoi se mjekët kërkuan një tjetër formë shpërblimi nga depot.

“Ata kësaj here donin para në zarfe që nuk deklarohen në asnjë sistem pagash,” shtoi ai.

Suplementet në recetë

Sipas farmacistëve, përshkrimi i suplementeve në recetat mjekësore vjen kryesisht si pasojë e marrëdhënies së fshehtë financiare që vendoset midis depove farmaceutike dhe mjekëve.

Farmacistët thonë se depot farmaceutike i reklamojnë suplementet si kuruese, edhe pse ato nuk e kanë një efekt të tillë.

Për të bindur konsumatorin, grosistët e suplementeve kanë punësuar si imazhe tyre në reklama njerëz që kanë ndikim në publik – mjekë, artistë dhe persona që përfaqësojnë drejtësinë.

Një rol të rëndësishëm në këtë sistem luajnë dhe farmacistët, që sigurojnë nëpërmjet shitjes së suplementeve një marzh të kënaqshëm fitimi.

“Unë farmacinë e mbaj gjallë nga shitja e këtyre suplementeve, ku marzhi i fitimit është mbi 50%, pasi shteti nuk ma dikton mua si në rastin e barit se sa duhet ta shes një suplement,” tha një farmaciste nga Tirana.

Një  tjetër farmaciste, që gjithashtu zgjodhi të mbetet anonim pasi rrezikon vendin e punës, tha se përgjatë këtyre dy viteve pandemie, mjekët kanë përfituar shuma ‘marramendëse’ nga depot farmaceutike që tregtojnë barna dhe suplemente.

Ajo shpjegoi se farmacistët e kuptojnë se nga cila depo merr para mjeku, në momentin që bari shënohet me emrin tregtar, dhe kur i njëjti mjek kërkon të njëjtat suplemente shumë herë ose përshkruan suplementet të vetëm një depoje.

“Unë si farmaciste shumë herë më duhet të përplasem me pacientët kur u sugjeroj diçka më të mirë ose më të lirë,” tha ajo.

Farmacistja u ankua se biznesi vihet në rrezik finanaciar sa herë një mjek ndërron depot farmaceutike nga të cilat merr shpërblim.

“Unë si farmaciste marr atë bar që do mjeku, por mjekët shumë herë ndërrojnë dorën e depove dhe kështu produktet e para më mbesin në magazinë dhe nuk shiten,” shpjegoi ajo.

Çdo porosi që bëhet në farmaci dokumentohet nga agjentët e depove farmaceutike, në mënyrë që mjekët të marrin shpërblimin.

“Farmacisti dhe unë dokumentojmë me foto recetën në të cilën mjeku e ka përshkruar suplementin, më pas llogaritjet janë të thjeshta për t’u bërë,” shpegoi Altini, agjenti i shitjeve nga Tirana.

Drejtuesja e Urdhrit të Farmacistëve, Diana Toma është e trazuar nga kjo marrëdhënia kilienteliste e fshehtë e krijuar në kurriz të pacientëve.

“Mendoj se vetë përshkrimi i suplementit -përpos rasteve specifike, në një recetë mjekësore është abuzim, por abuzimi dhe më i madh që unë e kam hasur gjatë ushtrimit të profesionit tim është fakti që kostoja e recetës, shumëfishohet krahasuar me vlerën e barit të përshkruar në recetë, vetëm si rezultat i përshkrimit të suplementeve,” tha ajo.

“Pavarësisht denoncimeve të herëpashershme për këtë fenomen, shteti hesht,” përfundoi Toma.

Autor: Rudina Muça